Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Duo Reges: constructio interrete.

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Quod quidem nobis non saepe contingit. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Poterat autem inpune; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Sint modo partes vitae beatae. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Non risu potius quam oratione eiciendum?

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Iam enim adesse poterit. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quare conare, quaeso. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quid nunc honeste dicit? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Memini vero, inquam;

Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Tollenda est atque extrahenda radicitus. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Et nemo nimium beatus est; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.