Ratio quidem vestra sic cogit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ut aliquid scire se gaudeant? Duo Reges: constructio interrete. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Age sane, inquam. Non igitur bene. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sed ille, ut dixi, vitiose. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.

Itaque ab his ordiamur.

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nihil illinc huc pervenit. Nihil enim hoc differt. Peccata paria. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Sint ista Graecorum; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Id Sextilius factum negabat. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Hos contra singulos dici est melius. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Nam ante Aristippus, et ille melius. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Comprehensum, quod cognitum non habet?